Διαβάζοντας κάποιος τον τίτλο του άρθρου, εύλογα ίσως να αναρωτηθεί γιατί είναι κακή η αφθονία; Γιατί είναι κακό να έχουμε οτι επιθυμούμε σε μεγάλες ποσότητες;
Επιγραμματικά μπορούμε να πούμε πώς η αφθονία δημιουργεί πολλές μικρές Μαρίες Αντουανέτες. Η αφθονία μας αποκόβει απο τα ένστικτα επιβίωσης, απο την ίδια την πραγματικότητα, απο τα ενδιαφέροντα της ζωής και αυτό σε βάθος χρόνου οδηγεί σε κατάρρευση και αφανισμό.
Το επιστημονικό πείραμα με την ονομασία “Σύμπαν 25” είναι αρκετά σχετικό με το θέμα του άρθρου. Επιστήμονες δημιούργησαν έναν ιδανικό κόσμο αφθονίας για ποντίκια, με στόχο να μελετήσουν την εξέλιξη του. Η πρώτη γενιά ποντικιών έχοντας ενεργά τα ένστικτα επιβίωσης απόλαυσε την αφθονία και έκανε πολλά παιδιά αυξάνοντας τον πληθυσμό. Οι επόμενες γενιές όμως έχασαν το νόημα της ζωής, τα βιολογικά πρότυπα των φύλων, το ενδιαφέρον να αναζητήσεις τροφή και νερό. Έτσι σταδιακά άρχισαν να μην κάνουν παιδιά, να σκοτώνουν τα μωρά τους και να μην απολαμβάνουν την ζωή γενικότερα. Όσες φορές έτρεξε το πείραμα είχε πάντοτε την ίδια κατάληξη. Τον αφανισμό της κοινότητας.
Ευημερία είναι η κατάσταση κατά την οποία διατηρούμε τα ένστικτα επιβίωσης ενεργά, δεν βιώνουμε φτώχεια και απολαμβάνουμε με ισορροπίες την ζωή. Ο Αριστοτέλης, αιώνες πριν είχε αναπτύξει μια πλούσια φιλοσοφία εστιασμένη στο πώς θα ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή.
Εκεί ο σπουδαίος στοχαστής της Αρχαιότητας, τον οποίο το ΜΙΤ θεωρεί ως την κορυφαία προσωπικότητα όλων των εποχών, υποστήριζε πώς η ευτυχία και ουσία του ταξιδιού της ζωής υπάρχει σε απλά πράγματα όπως ένα ωραίο φαγητό, ένα ωραίο κρασί, μια σαρκική απόλαυση και μια ωραία συζήτηση. Αυτά αρκούν για να κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Οτιδήποτε περισσότερο είναι σαφώς θετικό.
Άλλωστε αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να εκτιμήσει τα απλά, τότε δεν θα καταφέρει ποτέ να είναι ικανοποιημένος ούτε με τα πολλά. Δείτε για παράδειγμα πλούσιους υλικά ανθρώπους 2ης+ γενιάς που μεγάλωσαν μέσα στην αφθονία. Συχνά και πίσω από λαμπερά χαμόγελα, βιώνουν μια ζωή χωρίς ενδιαφέρον. Μια ζωή δυστυχισμένη.
Το πρόβλημα στον Δυτικό κόσμο σήμερα είναι αυτό. Μετά από μια περίοδο μεγάλης αφθονίας με διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, εύκολο δανεισμό και υψηλή κατανάλωση, βρισκόμαστε πλέον σε δύσκολη θέση και φθίνουσα πορεία οικονομικά, στρατιωτικά και πληθυσμιακά. Με ηγέτες και πολίτες οι οποίοι μεγάλωσαν μέσα στην αφθονία, αποκομμένους απο τα ένστικτα επιβίωσης. Όλα αυτά φέρνουν λάθος επιλογές, οι οποίες με την σειρά τους φέρνουν δύσκολες εποχές.
Προσίλης Ανάργυρος,
Μηχανικός λογισμικού
