Τα τελευταια χρόνια προχώρησα σε μια σκληρή και λυπηρή παραδοχή. Το πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι οικονομικό όπως αρκετός κόσμος θεωρεί αλλά πνευματικό και γι αυτο είναι δύσκολη η επίλυση του.
Μεγαλώνοντας στα χρόνια της κρίσης του 2010 και των μνημονίων, άρχισα να εξερευνώ περισσότερα πράγματα.
Για παράδειγμα, άρχισα να αναλύω φράσεις τις οποίες αποκαλώ “Προεγκατεστημένες” υπό την έννοια ότι όλοι μας αναπαράγουμε διότι έτσι μας έμαθε η κοινωνία ενώ ήμασταν παιδιά. Σπάνια ωστόσο εξετάζουμε τις φράσεις αυτές και αν ισχύουν.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά άρθρα για τους νεοΕλληνικούς μύθους και την ζημιά που αυτοί προκαλούν. Σήμερα όμως θα εστιάσω στην φράση του τίτλου “Τρώει η Ελλάδα τα παιδιά της;”.
Η Ελλάδα είναι μια όμορφη χώρα και προφανώς δεν τρώει παιδιά. Η νεοΕλληνική παιδεία όμως, είναι αυτή που προκαλεί πολυεπίπεδη χρεοκοπία και αυτή υπάρχει στους πολίτες της χώρας.
Σκληρό ε; Κάποια στιγμή μελέτησα την ζωή του σπουδαιότερου ίσως, σύγχρονου Έλληνα Επιστήμονα. Του Γεώργιου Παπανικολάου ( 1883 - 1962 ) ο οποίος ανακάλυψε το γνωστό πλέον “Τεστ ΠΑΠ” το οποίο χάρισε ζωή σε εκατομμυρια γυναίκες.
Ο σπουδαίος αυτός επιστήμονας, έφυγε απο την πάλαι ποτέ χώρα του φωτός και τότε έλαμψε η προσωπικότητα του. Αξίζει να σταθούμε στην φράση του η οποία πρακτικά μας απαντά στο ερώτημα του τίτλου.
“Έφυγα από την Ελλάδα με σπασμένα φτερά και νόμιζα πως δεν θα μπορούσα πια ποτέ να πετάξω. Όλοι γύρω μου με θεωρούσαν ως ένα ναυαγισμένο ιδεοπαθή και άρχισα σιγά σιγά να το πιστεύω και εγώ ο ίδιος… Ευτυχώς εδώ βρήκα άλλο κόσμο, άλλους ανθρώπους με πλατύτερες ιδέες με ευγενέστερα αισθήματα με υψηλότερα ιδεώδη και μπόρεσα να μπω πάλιν εις τον δρόμον μου. Για πρώτην φορά στην ζωήν μου ημπορώ να πω πως είμαι ευχαριστημένος. Έχω γύρω μου ζωήν που κοιτάζει μπροστά εις το μέλλον και όχι οπίσω εις το παρελθόν. Η Ελλάς είναι ένα παμμέγιστον νεκροταφείον επάνω εις το οποίον είναι στημένα τα πέτρινα αγάλματα των αρχαίων σοφών.“
