Πολλές φορές, κάνω αναφορά στον Αριστοτέλη και στην άποψη του, πώς οι σοφές επιλογές, είναι αυτές που διαμορφώνουν, σε μεγάλο βαθμό την ζωή μας. Το ίδιο φυσικά, ισχύει και για την κοινωνία μας. Ο σημερινός πόνος, είναι σε μεγάλο βαθμό, απόρροια των λάθος επιλογών που κάναμε τις προηγούμενες δεκαετίες.
Είμαστε πρακτικά, σε μεγάλο βαθμό, το άθροισμα των προσωπικών επιλογών μας, συνάρτηση φυσικά του χρόνου αλλά και του γενικότερου περιβάλλοντος που αλληλεπιδρούμε.
Υπάρχει φυσικά και η τύχη ή πιο σωστά, η ατυχία.
Στα βιντεοπαιχνίδια στρατηγικής που έφτιαχνα στο παρελθόν για παράδειγμα, υπήρχε σε κάθε έκβαση μάχης και ο παράγοντας της τύχης. Δηλαδή και εκεί, όπως στην ίδια την ζωή, έπαιζαν ρόλο οι επιλογές των παικτών αλλά υπήρχε και ένας άγνωστος παράγοντας που ήταν αδύνατον να προβλεφθεί εκ των προτέρων. Αυτός ειναι επίσης ο ορισμός που έδινε ο Αριστοτέλης στο θέμα τύχη / ατυχία και επιλογές.
Είδατε πόσο θαυμαστό πνεύμα, είχε ο πνευματικός δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και εκ των θεμελιωτών της λογικής σκέψης και ανάλυσης του κόσμου μας;
Ως επιλογή λοιπόν για να επιστρέψουμε, ο περισσότερος κόσμος, πιθανότατα καταλαβαίνει την αντίδραση - ενέργεια. Ενώ η μη αντίδραση ή ακόμα και ο χρόνος της αντίδρασης, είναι μια ακόμα επιλογή. Ιδιαίτερα σοφή μάλιστα και στρατηγικά σωστή.
Σε αντίθεση με το σκάκι, όπου πολλές φορές, θα θέλαμε να έχουμε την δυνατότητα αυτή, καθώς μπορεί να έχουμε διαμορφώσει ιδανικές συνθήκες, αμυντικής και επιθετικής διάταξης, συνεπώς, η αναγκαστική κίνηση, μας κάνει κακό, η ζωή, μας παρέχει αυτήν την πολυτέλεια.
Αφορμή για το σημερινό άρθρο, αποτέλεσε η ιστορία που θα παραθέσω παρακάτω.
Σήμερα ένας σκύλος, βρισκόταν σε νησίδα πλάτους 2 μέτρων, ανάμεσα σε δύο δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, ανόδου - καθόδου.
Συνθήκες δηλαδή αυξημένης πίεσης. Όπου κάθε οργανισμός, θα ήθελε να κάνει μια επιλογή - κίνηση (πανικού), για να διαφύγει από αυτήν την δυσάρεστη κατάσταση. Η επιλογή - αντίδραση όμως, είτε προς τα εμπρός, είτε προς τα πίσω, θα του στοίχιζε πιθανότατα την ζωή.
Η επιλογή, της μη πρακτικά επιλογής και η παραμονή με επιμονή, σε μια προσωρινή, μη αρεστή μεν αλλά ασφαλής κατάσταση δε, μπορεί να αποδεχθεί συχνά σοφή. Θα πρέπει συνεπώς, πάντοτε να την εξετάζουμε. Ενιότε, μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια και για την ίδια μας την ζωή.
